دامنه کاربرد این استاندارد، باید برای ارائـه داراییهای جاری و بدهیهای جاری در ترازنامه بکار گرفته شود.
هدف این استاندارد تجویز نحوه حسابداری درآمدها و هزینههای مرتبط با پیمانهای بلند مدت در صورتهای مالی پیمانکار است
نتیجه و خلاصۀ تمام عملیات حسابداری در پایان هر دوره مالی درقالب صورتهای مالی اساسی ارائه میشود.
این استاندارد باید برای گزارشگری مالی رویدادهای بعد از تاریخ ترازنامه بکار گرفته شود.
حسابها به ترتیبی که در صورتهای مالی انعکاس مییابند شــماره گذاری میشوند. یعنی ابتدا داراییها، ســپس بدهیها و سرمایه و در نهایت درآمدها و هزینهها آورده میشوند.
الزامات این استاندارد، همچنین میتواند به عنوان بهترین الگوی عمل حسابداری کمکهای بلاعوض و سایر اشکال کمک دریافتی از منابع غیر دولتی مورد استفاده قرار گیرد.
هدف این استاندارد، تجویز نحوه حسابداری داراییهای ثابت مشهود است تا استفادهکنندگان صورتهای مالی بتوانند اطلاعات مربوط به سرمایهگذاری واحد تجاری در این داراییها و تغییرات آن را تشخیص دهند.
ملزم کردن واحدهای تجاری به انعکاس مشخص و بارز برخی عناصر عملکرد مالی است تا به درک استفادهکنندگان صورتهای مالی از عملکرد مالی واحد تجاری طی یک دوره کمک کند و مبنایی جهت ارزیابی عملکرد مالی و جریانهای نقدی آتی برای آنها فراهم آورد.
این استاندارد باید توسط کلیه واحدهای تجاری برای حسابداری ذخایر، بدهیهای احتمالی و داراییهای احتمالی، به استثنای موارد زیر، بکار رود: الف. قراردادهایی که به موجب آن هیچ یک از طرفین به تعهدات خود عمل نکردهاند یا هر دو طرف طبق قرارداد بخشی از تعهداتشان را متناسبا انجام داده اند، مگر در مواردی که قرارداد زیانبار باشد، و ب. آنچه که مشمول سایر استانداردهای حسابداری است.
برداشت به معنای آن است که صاحب یک مؤسسه برای مصارف شخصی پول یا مال دیگری را از دارایی های مؤسسۀ متعلق به خود بردارد یا مخارج شــخصی خود را از محل وجوه نقد مؤسســه پرداخت کند.